เสียงของหัวใจ ( เต้ตี๋ , ก็อตบาส ,คิมคอป)

"ตี๋ วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม " เสียงนุ่มจากผู้ชายร่างสูงโปร่งเดินมาหาผมที่กำลังง่วนอยู่กับการเล่น rov ต้องเงยหน้าขึ้นมามองจะเป็นใครได้ล่ะครับก็พี่เต้นั่นแหละครับ คู่จิ้นเรือผีของผมเอง ^^

" อือ ก็ดีนะพี่ผมซ้อมจนหิวข้าวแล้วเนี่ย " ผมหน้ามุ่ยพร้อมกับลูบท้องตัวเองเพื่อบ่งบอกคนตรงหน้าว่าหิว

" เหรอออออ เห็นร้องแค่เพลงสองเพลงก็ก้มหน้าก้มตาเล่นแต่ rov " พี่เต้แซวผมพร้อมกับยื่นมือหนามาขยี้หัวผมด้วยความหมั่นเขี้ยว

" โหหหห ถ้าเกิดซ้อมหนักเกินเสียงผมหายขึ้นมาก็จบดิพี่ เกิดทำแฟนๆผิดหวังล่ะก็ผมตายแน่ " ก็อย่างว่าล่ะครับเรื่องความหล่อผมสู้พี่เต้ไม่ได้หรอก ใช่สิผมมันไม่สูงไม่ละมุนเหมือนอีพี่เต้นี่ ==

" บ่นเป็นเด็กไปได้ ปะ! ไปเถอะพี่หิวแล้ว " พี่เต้เดินไปหยิบกุญแจรถและกระเป๋าตังค์หลังจากนั้นก็มาดึงแขนผม คือพี่ผมกำลังจะโดนตีป้อม ขออีกแปปได้ไหมมมม!!! TT.TT

" พี่เต้ อีกแปปนะ ป้อมผมจะแตกแล้วเนี่ย " ผมขมวดคิ้วจ้องโทรศัพท์ไม่ห่างตั้งหน้าตั้งตาเล่นแบบเอาเป็นเอาตาย

" ตี๋ ถ้าไม่หยุดพี่ไปนะ " พี่เต้ปล่อยแขนผมละเอาไปเท้าเอวแทนพร้อมมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ผมต้องรีบปิดโทรศัพท์แล้วก็รีบเก็บด้วยความเร็วสูง ก็ดูดิจ้องอย่างกับผมไปฆ่าใครมา ผมนี่ล่ะจะโดนฆ่าพี่ ผมทิ้งทีมไม่ได้ TT แต่ไม่ทันแล้วสินะ --"

" ก ก็ได้ครับ แฮะๆ ทำเป็นโหดไปได้ " ผมต้องรีบแซวพี่เค้าเผื่อพี่เค้าจะโมโหหิวขึ้นมาแล้วองค์ลง --" 

" ก็ตี๋ดื้ออะ แต่ช่างเถอะ ปะ! พี่หิวแล้ว " พี่เต้ยื่นมือมาโอบไหล่ผมแล้วดันให้เดินไปที่รถพี่เค้า

   เราสนิทกันครับ อาจเป็นเพราะเราต้องเล่นซีรี่ย์คู่กันในบทโฟร์ทกับบีม แค่เอาจริงๆซีซั่นนี้ก็ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษเท่าไหร่ครับ --" แต่ทว่าผมน่ะสิครับ เป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ ใจของผม ร่างกายของผม มันเป็นอะไรก็ไม่รู้ มันจะต้องไปนู่นนี่กับพี่เค้าตลอด ตอนแรกผมคิดนะครับทำไปเพื่อแค่อยากให้แฟนๆกรี๊ด แค่นานวันเข้าความรู้สึกมันเปลี่ยนไปครับ ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองขี้เอาแต่ใจชะมัด อยากจะทำอะไรก็ทำ หึงก็หึง หวงก็คือหวง คนรอบข้างก็มองว่ามันเป็นแค่การที่เค้าเรียกว่า 'ชง' ประมาณนั้น แต่จะมีใครรู้หรือดูออกไหมครับ ว่าทั้งหมด...มันออกจากความรู้สึกผม

ผมยอมรับอย่างแมนๆเลยครับ ว่าผมน่ะ...ชอบพี่เต้ แต่ผมไม่รู้เลยว่าพี่เค้าคิดแบบไหน ผมมองไม่ออกจริงๆ ทุกอย่างที่พี่ทำแค่แสดงหรือจริงจัง ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเลย เพราะพี่เต้เป็นพี่ชาบที่แสนดี ดีจนผมไม่อยากให้พี่หายไป คิดแล้วก็เศร้านะครับถ้าวันนึงเราต้องห่างกัน

" ตี๋ เหม่อไรอะ สั่งอาหารดิ " ผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์เมื่อพี่เต้เรียกผมพร้อมกับยื่นเมนูด้านมุมมาจิ้มแขนผม

" อ๋อ ผมนึกอยู่น่ะพี่ว่าจะกินไรดี " ผมรีบแก้ตัวไปทันที ก็แหม่ คนกำลังซึ้งไปกับปลิวที่ทางร้านเปิดคลอเบาๆนี่ครับ อารมณ์มันพาไปฮ่าๆๆ

" เอาอันนี้ครับ " ผมชี้ไปที่ภาพข้าวหน้าแซลม่อน ไม่รู้ล่ะหิวเว้ยอะไรก็ได้

" เอามาสองครับ " พี่เต้บอกกับพนักงาน ทำไมต้องมากินแบบเดียวกันเนี่ย ห้ะ!?

" ตี๋ " พี่เต้เรียกผมครับ ผมนี่สะดุ้งเลย พอดีผมกำลังจะหยิบโทรศัพท์มาเล่นต่อน่ะสิ ป่านนี้ทีมคงด่าผมที่ผมออกมาไม่บอกกล่าว หนึ่งในนั้นก็อีพี่คิมมี่คู่จิ้นน้องคอปกี้ของผมครับ อีพี่แกคงด่าสาปแช่งผมแน่นอน

" ครับ?? " ผมรีบวางโทรศัพท์ลงแล้วเงยหน้ามองพี่เต้

" ตี๋คิดว่าอะไรที่ทำให้คนจิ้นเรากันวะ " พี่เต้หยิบแก้วน้ำเปล่ามาดูดพร้อมส่งสายตาที่เป็นคำถามมาหาผม

" เอ่อ เพราะเราเล่นคู่กันมั้ง ^^ " ก็แหงดิ ถ้าผมเล่นคู่กับคอปกี้ก็คงโดนจิ้นแบบนี้ไปแล้ว เออ แล้วผมจะชอบน้องกี้แบบนี้หรือเปล่านะ

" นั่นดิเนาะ หึ " พี่เต้ขำในลำคอพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนละมุนพร้อมส่งสายตาที่สุดแสนอบอุ่นมา ให้ตายเถอะ รู้แล้วครับว่าหล่อคุณหลวง >///<

" ทำไมอะพี่ มีไรหรือเปล่า " ผมก็ขี้เสือกไปงั้นแหละก็อยู่ดีๆมาถามแบบนี้

" เปล่าหรอก แค่สงสัยเท่านั้นเอง " พี่เต้ยักคิ้วให้ผมสองที ครับบบบบ! สุดหล่อ เอ้า! มีหล่อกว่านี้ปะ!

" ทำไม หรือจะเปลี่ยนจากคู่จิ้นมาเป็นคู่จริงเหรอพี่ " ผมพูดแซวไปตามภาษาคนกวนตีน แค่ผมรู้ตัวทันทีว่าไม่ควรพูดเมื่อพี่เต้ทำสีหน้าอึ้งและจ้องผมเขม็งเลย ชิบหาย!! TT " เห้ย!! ผมล้อเล่นพี่ ทำเป็นจริงจังไปได้ " แต่เอาจริงๆก็อยากให้พี่ตอบคำถามนั้นนะ

" หึ ตี๋เอ้ย " พี่ตี๋ขำในลำคอพร้อมยื่นมือมายีหัวผม " ถ้าตี๋เป็นผู้หญิงนะ พี่คงจีบตี๋และขอเป็นแฟนไปแล้ว ตี๋ทั้งน่ารัก นิสัยก็ดี แคร์คนอื่น พี่นี่เสียดายเลยอะ" พี่เค้อมยิ้มพร้อมก้มหน้าเหมือนเขิน แต่พี่จะรู้ไไหมว่าคำพูดพี่เหมือนสมอเรือมาทุ่มลงกลางใจผม ผมได้แค่ยิ้มให้แต่ข้าในนี่เจ็บครับจริงๆ ก็จริงนะครับผมเป็นผู้ชาย พี่เต้ก็ผู้ชาบแถมโคตรจะแมนต้อให้ผมน่ารักหรือดีแค่ไหนผมก็เป็นได้แค่น้องที่แสนดี เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะผมเป็นผู้ชายใง เออ! คิดเองเจ็บดี บทสนทนาจบลงเมื่ออาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ แต่ในตอนนี้ผมอยากกลับห้องไปมุดหน้าลงหมอนเหลือเกิน เจ็บปวดที่สุด ความรู้สึกตอนนี้ลิ้นไร้ซึ่งการรับรู้ เป็นอาหารที่ไม่อร่อยเลย ไม่เลยสักนิด _ _